Türkiye’de sosyal politikaların kamusal etkinliği münasebeti ile devletin eğitim politikalarını düzenlediği görülmektedir. Eğitim politikasında ise en önemli faktör denge prensibidir. Denge bir sistem içinde arz ve talebin eşit olduğu durumu ifade edilen bir yaklaşımdır. Eğitim, bir sistem olarak dengeye gelmesi için, çalışma hayatının gereklerini karşılayacak nitelikte ve nicelikte olması gerekmektedir. Türkiye’de zorunlu on iki yıllık eğitimin ardından işgücü içinde bulunan insanların eğitim süreci doğrudan iş hayatına atılmanın sayılmadığı bir durumda dört farklı şekilde sürdürülmektedir. Dört, beş ya da altı yıllık örgün ve ikinci öğretim olacak şekilde lisans eğitimi, iki yıllık örgün ya da ikinci öğretimde meslek yüksekokulu, sayılanların uzaktan eğitim modülleri ile açık öğretim şeklinde görülmektedir. Bu çalışma, Meslek Yüksekokullarının denge faktörü içerisinde etkinliği, verimliliği ve içerildiği normlarla çalışma hayatına etkileri üzerine bir literatür taraması şeklinde yapılmıştır.
It is seen that the social policies in Turkey regulate the educational policies of the state in terms of public status. The most important factor in education policy is balance principle. Equilibrium is an approach expressed in a system where supply and demand are equal. For the sake of balance, education has to be in quality and quantity to meet the needs of employment. Following the compulsory twelve-year education in Turkey, the education process of the people in the labor force is carried out in four different ways. Bachelor education as four, five or six year formal and secondary (evening) education, vocational school as a two year formal or secondary education, remote education modules of the ones considered and open education system. This study was carried out in the form of a literature review on the effectiveness and efficiency of the Vocational Schools within the balance factor and the effects on the employment beside its illustrated norms; laws, legislations etc.
