İş ilişkisi en yalın hali ile işçi ve işveren arasında iki tarafa borç yükleyen akdi bir ilişkidir. İşçi-işveren ilişkisinde, işçiyi koruma amacıyla sorumluluk hukuku yönünden kapsamın, ilişkinin taraflarını aşar şekilde genişlediği düzenlemeler yapılmıştır. İş Hukukunda üçlü ilişkiler olarak ifade edilen bu hallere örnek olarak asıl-alt işveren ilişkisi yahut işyeri devri sayılabilir. Üçlü ilişkilerin çalışmamız açısından önem arz eden noktası sayılan ilişkilerin iç içe geçmek suretiyle oluşturduğu sorumluluk sarmalıdır. Asıl işveren değişmeksizin alt işverenler arasında zincirleme şekilde gerçekleşen işyeri devirlerinin bulunduğu çalışma şeklinde, rücu konusunun işçilik alacakları ve özellikle kıdem tazminatı yönü ile incelenmesi amaçlanmıştır. Asıl-alt işveren arasında rücu davalarının incelenmesinin nedeni ise rücu davalarının temyiz incelemesi ile görevli Yargıtay dairelerinin, temeli iş mevzuatından kaynaklanan birlikte sorumluluğun iç ilişkide ne şekilde giderilmesi gerektiği noktasında vermiş oldukları kararların zaman içinde gösterdiği değişimdir. Bu kapsamda güncel içtihat nazara alınarak asıl-alt işveren ilişkisi, işyeri devri, işçinin kıdeminin bütünlüğü ilkesi, birlikte sorumluluk kavramı ve özellikle kıdem tazminatı yönüyle birlikte sorumluluğun iç ilişkide ne şekilde giderilerek kişisel sorumluluk miktarlarının belirleneceğine dair rücu davalarına ilişkin Yargıtay kararları incelenmiştir.
The employment relationship, in its simplest form, is a contractual relationship between the employee and the employer that imposes debts on both parties. However, in the employee-employer relationship, arrangements have been made in order to protect the employee and in terms of liability law, the scope of which has expanded beyond the parties of the relationship. Examples of these situations, which are expressed as tripartite relations in labor law, are the relationship between principal employer and sub-employer or workplace transfer. Undoubtedly, the principal employer-sub-employer relationship and workplace transfer are different concepts. However, the important point of our subject is that the spire of responsibility created by the transfer of the workplace and the principal employer-subcontractor relationship as they are firmly intertwined. The present study is aimed to examine the subject of recourse in terms of labor receivables and especially severance pay in workplace transfers depending on a single principal employer and in other working environments with more than one sub-employer. The reason for the examination of recourse cases in the principal employer-subcontractor relationship is the change, taking place in its due time, in the decisions of the Supreme Court of Appeals, which is responsible for the appellate review of recourse cases, in terms of how the joint responsibility arising from the labor legislation should be eliminated in the internal relationship. In this context, by taking into account current jurisprudence, the Supreme Court decisions regarding recourse cases in the principal employer-subcontractor relationship were examined within the framework of the principal employer-sub-employer relationship, the transfer of the workplace, the principle of the integrity of the employee's severance, the concept of joint responsibility, and ultimately, how the joint responsibility should be eliminated in the internal relationship and the amount of personal responsibility should be determined
