Antarktika uluslararası hukukta tüm insanlığa ait bir kıta olarakkabul edilmektedir. Buna rağmen bir kısım ülkelerin bu kıta üzerindeegemenlik iddiaları tartışmaları beraberinde getirmiştir. On dokuzun cu yüzyılın başından itibaren 1950’li yıllara kadar Arjantin, Avust ralya, Fransa, Şili, Norveç, İngiltere ve Yeni Zelanda kıta üzerindehak iddia etmişlerdir. Hiçbirinin kıta üzerinde vatandaşı yaşamamak tadır. Bu hak iddiaları coğrafi yakınlık ve keşif faaliyetlerine dayan maktadır. 1959 yılında bu yedi devlet arasında Antarktika Antlaş ması imzalanmıştır. Bu antlaşma, kıtanın silahsız hale getirilmesi,bilimsel çalışmaların desteklenmesi ve muhafazası doğrultusundagenişleyerek elliyi aşkın ülkenin dâhil olduğu Antarktika Antlaşma lar Sistemine dönüşmüştür. Antarktika Antlaşmalar Sistemi bugünelli dört ülkenin katılımıyla küresel bir boyuta ulaşmıştır. Fakat buülkelerden sadece yirmi dokuz tanesi kıta üzerinde bilimsel araştırmayapabilecek ekonomik güce sahip olmaları itibariyle karar mekaniz-ması olan Antarktika Antlaşması Danışma Tarafları arasındadır. Budurum ise Antarktika’nın uluslararası ortak miras kavramına ters birdurumdur. Bu çalışmamızın amacı da bu durumun analiz edilmesidir. Ayrıca Biz bu çalışmamızda tüm insanlığın ortak mirası kabul edilenAntarktika’nın uluslararası hukukta konumunu bu antlaşmalar siste mi çerçevesinde incelemeye çalışacağız.
Antarctica is recognized as a continent belonging to all humanityin international law. Despite this, the claims of sovereignty of somecountries on this continent have brought debates. From the beginningof the nineteenth century until the 1950s, Argentina, Australia, Fran ce, Chile, Norway, England and New Zealand have claimed the conti nent. None of them has a citizen on the continent. These claims arebased on geographic proximity and exploration activities. The Antarc tic Treaty was signed between these seven states in 1959. This treatyexpanded in line with the disarmament of the continent, the supportand preservation of scientific studies, and turned into the AntarcticTreaty System, which included more than fifty countries. The Antarc tic Treaty System has reached a global dimension with the participa tion of fifty-four countries today. However, only twenty-nine of thesecountries are among the Consultative Parties of the Antarctic Treaty,which is the decision mechanism, as they have the economic power toconduct scientific research on the continent. This situation is contraryto the concept of international common heritage of Antarctica. Theaim of this study is to analyze this situation. In addition in this study,we will try to examine the position of Antarctica, which is accepted asthe common heritage of all humanity, in international law within theframework of the Antarctic Treaty System.
