Akademik Veri Yönetim Sistemi
Muhasebe ve Vergi Uygulamaları, cilt.10, sa.3, ss.315-329, 2017 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmanın amacı, finansal riskten korunma muhasebesinde 39 numaralı
Türkiye Muhasebe Standardı (TMS)’na göre yapılması gereken etkinlik
testi yöntemlerinin incelenmesidir. Standart, riskten korunma muhasebesinin
uygulanabilmesi için riskten korunmanın etkin olmasını gerekli kılmaktadır.
Riskten korunmanın etkinliğinin, korunma döneminin başında
ve daha sonra her üç ayda bir (ara dönemlerde) veya en azından yıllık
olarak raporlama dönemlerinde ölçülmesi zorunludur. TMS 39’da, riskten
korunmada etkinliğin test edilmesinde geriye dönük ve ileriye dönük olmak
üzere iki yöntem önerilmekle birlikte etkinliğin nasıl ölçüleceğini belirtmemektedir.
Uygulamada, riskten korunmada etkinliğin ölçülmesi işleminde
“Kritik Koşullar”, “Dollar-Offset”, “Regresyon Analizi” veya “Varyans
Azaltma” yöntemleri kullanılmaktadır. Çalışmanın uygulama bölümünde
bir bankanın finansal riskten korunma muhasebesi kapsamında verdiği
krediler ve yaptığı forward işlemlerinin etkin olup olmadığı “Dollar Offset”
yöntemi uygulanarak test edilmiştir.
The purpose of this study is to examine the effectiveness tests and methods
to be performed according to the Turkish Accounting Standard (TAS)
39 in the hedge accounting. The standard requires hedge to be effective in
order to be able to apply the hedge accounting. Hedge effectiveness must
be evaluated at the inception of hedge and then monitored at every three
months (interim) or at least each balance-sheet date. TAS 39 requires two
separate tests; a prospective test and a retrospective test but doesn’t provide
specific guidance about how effectiveness tests are performed. In
practice, “Critical Terms”, “Dollar-Offset”, “Regression Analysis” or “Volatility
Risk Reduction” methods are used assessing hedge effectiveness. In
the application part of the study, a bank’s credits provided and forward
transactions are tested for effectiveness under hedge accounting employing
“Dollar Offset” method.