İnsan, en önemli bilişsel süreçlerden biri olan dil yetisi kazanımını elde ettiğinden bu yana geçmişten günümüze hikâye anlatıcılığında değişmeyen unsurlar olduğunu görüyoruz. Değişmeyen unsurlara baktığımızda iyi bir hikâyenin kişisel ve duygusal bağ kurduğunu, dinleyiciyi alıp götürdüğünü ve herşeyden önemlisi harekete geçirdiğini söyleyebiliriz. Değişen tek şeyin ise hikâye anlatımının araçları olduğunu söylemek mümkün. Hikâye anlatıcılığı bir anlatı yöntemi olarak iletişimin her türünde karşımıza çıkmakta, iletişim uzmanları tarafından etkin iletişim adına bir strateji olarak konumlandırılmaktadır. Her türlü içeriğin üretildiği ve yeniden üretildiği dolayımlı bir medya ortamında yaşıyoruz. Teknolojik gelişmeler sayesinde hikâye anlatıcıların ikna gücü öyle kuvvetlenmiştir ki şekillendirilen dünyamızın aslında “gerçek” olmadığını unutuyoruz. Bu çalışmanın amacı, “gerçek” kavramına eleştirel bir bakış açısı sunmaktır. Bu bakış açısı, hipergerçekliği (gerçek ötesi), medyanın toplumun kimlik ve gerçeklik anlayışı üzerindeki etkisini vurgulayarak gerçeğin inşasını eleştirel, stratejik ve sözbilimsel olarak inceleyen post-modern perspektiften sunacaktır. Ayrıca, gazeteciliğin geleceği olarak ifade edilen mekânsal gazetecilik örneği üzerinden hakikatın inşasını konu alıp yeni teknolojilerin hiper ortam üzerinden nasıl “gerçeği” inşaa ettiklerini eleştirel bir dille yansıtacaktır.
Since humans mastered the aptitude to communicate by way of storytelling, one cannotice that some aspects remained unchanging over the course of time. When one considers theseaspects, it can be suggested that a good story has not lost its ability to establish a personal andemotional connection with the audience, move the audience, and above all engage the audienceto act and behave in a certain way. Over the time, the only thing that has changed seems to be themeans of storytelling. Storytelling, as a narrative method, appears in all types of communicativeinput and is positioned as a strategy for effective communication by communication professionals.We live in a heavily mediated environment whereby all kinds of content are produced andreproduced. Paved by technological developments, the persuasive power of storytellers havebecome so strong that we forget that our world is not actually “real”. The aim of this study is topresent a critical perspective to the concept of “reality”. This perspective will present hyperreality(post-real) from a post-modern perspective that examines the construction of reality critically,strategically and rhetorically, placing a special emphasis on the influence of media in shapingsociety’s understanding of identity and reality. In addition, this paper will query the constructionof truth through the example of spatial journalism and critically reflect how new technologiesconstruct the “truth” through the long hived hyper media.
