Amaç – COVID-19 salgını yaşamın birçok alanını olumsuz etkilemekte ve salgına yönelik temel tedbir olan sosyal izolasyonun sağlanması amacıyla çeşitli düzenlemeler gerçekleştirilmektedir. Bu tedbirlerin ötesinde, bireylerin sağlık ve güvenlik konusundaki endişelerini giderebilmek için çalıştıkları kurumlardan da birtakım beklentileri ortaya çıkmıştır. Örgütler bu beklentilere karşılık vermek ve mevcut işgücünü korumak adına birtakım düzenlemelerde bulunmaktadır. Bu düzenlemelere bağlı olarak çalışanların bir kısmı evden çalışma sistemine geçerken bir kısmı da iş yerlerine gitmeye devam etmektedir. Bireylerin hayatında önemli bir yer tutan iş yaşamındaki bu düzenlemeler, iş dışı faaliyetlerini ve örgüte yönelik tutumlarını etkileyebilmektedir. Bu doğrultuda mevcut araştırmada salgın sürecinde evden çalışmanın işten ayrılma niyeti ile ilişkisini ve algılanan iş yaşamı kalitesinin bu ilişkiye aracılık edip etmediğini incelemek amaçlanmıştır. Yöntem – Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırma verileri, kartopu örnekleme yöntemiyle ulaşılabilen ve çevrimiçi ankete katılım gösteren 292 beyaz yakalı çalışandan elde edilmiştir. Veri toplama araçları, evden çalışmaya ilişkin bilginin de alındığı Demografik Bilgi Formu, İş Yaşamı Kalitesi Ölçeği ve İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği’nden oluşmaktadır. Veriler SPSS 21 paketinde korelasyon ve çoklu hiyerarşik doğrusal medyatör regresyon analizi ile analiz edilmiştir. Bulgular – Yürütülen çoklu hiyerarşik doğrusal medyatör regresyon analizi sonucunda salgın sürecinde evden çalışma ile işten ayrılma niyeti arasında negatif yönlü ilişki olduğu ve algılanan iş yaşamı kalitesinin bu ilişkiye tam aracılık ettiği görülmüştür. Tartışma – Evden çalışma düzenlemesinin, bireylerin salgın sürecinde ortaya çıkan sağlık, güvenlik ve ekonomi konularındaki temel ihtiyaçlarına cevap verdiği görünmektedir ve bu nedenle bireyler mevcut organizasyonlarında çalışmaya devam etmek istemektedir. Salgın sonrası süreçte evden çalışma sisteminin faydalarını korumak için bu sistemin bireylerin beklentileri ile örtüşmesine dikkat edilmelidir.
Purpose – The COVID-19 outbreak has a negative impact on many areas of life, so various measuresare taken to ensure social isolation. Beyond these measures, some expectations of employees haveemerged from their organizations to overcome their concerns about health and safety. Organizationsmake some arrangements to meet these expectations and protect the existing workforce. While someof the employees continue to go to workplaces, some of them have started to work from home due toarrangements. The aim of the current study is to investigate the relationship between working fromhome (WFH) during the outbreak and the intention to leave and the mediator role of perceived qualityof work life in this relation. Design/methodology/approach – The relational scanning method was used in the research. Snowballsampling method was used to reach the participants and data were obtained from 292 white collaremployees who answered the online survey. Data collection tools consist of the DemographicInformation Form which contains information about working from home, Quality of Work Life Scaleand Intention to Turnover Scale. It was evaluated by correlation and multiple hierarchical linearmediator regression analysis in the SPSS 21 package. Findings – The multiple hierarchical linear mediator regression analysis indicated that WFH in theoutbreak process had a negative relationship with the intention to leave and perceived quality of worklife mediated this relationship.Discussion – WFH seems to respond to basic needs of individuals in health, safety and economyissues during the outbreak and thus they want to continue working in their current organizations. Inorder to protect the benefits of WFH in the post-outbreak process, attention should be paid to matchthis system with the expectations of individuals.
